خبرآنلاین: برای آنها که هنوز جاذبه‌های متنوع و جذاب موجود در پهنه‌های کویری و بیابانی ایران را باور ندارند؛ و برای آنها که می‌پندارند تنها راه اخذ برکت از یک سرزمین، رویاندن سبزینه از بستر آن است! باشد که قدر این فلات پرشکوه ایرانی را بیشتر بدانیم و شاهد مدیریت هوشمندترین و متخصص‌ترین و پاک‌ترین فرزندان این بوم و بر، بر آن باشیم ...
حدود 30 کیلومتر که از طبس به سوی بشرویه برانی، می‌رسی به سرزمینی اسرارآمیز که انگار مینیاتوری رازآلود از گراندکانیون آمریکاست. یک دره‌ی خاموش، خنک و آبدار در دل پهنه‌ای داغ و تب‌دار که آثار حیات در آن دست کم به دوران امپراتوری ساسانی باز‌می‌گردد. مردم محلی به آن کال جنی می‌گویند و البته توصیه اکید می‌کنم که هرگز به تنهایی در این کال قدم نزنید! حتا اگر به ارواح و جن هم اعتقادی ندارید!! موقعیت دقیق جغرافیایی این دالان‌های پرشکوه آبرفتی در 33 درجه و 49 دقیقه عرض شمالی و 56 درجه و 50 دقیقه طول شرقی است و حتمن دیدن آنها را با رعایت اصول یک سفر مسئولانه در دستور کار خود و آنهایی قرار دهید که بیشتر دوست‌شان دارید.
شمالی‌ترین بخش از کال جنی
تاریخ این تصاویر برمی‌گردد به 26 اردیبهشت سال 1391؛ یک سفر خاطره‌انگیز با دوستانی که به دوستی‌شان همواره مفتخرم: بهمن ایزدی، رامین ندافی و حمیدرضا عباسی.
دالانی آبرفتی که انگار سر به آسمان می‌ساید ...
دخمه‌ها یا گبرهایی به قدمت حدود 2 هزار سال که زرتشتیان باستان در آن اقامت می‌گزیده‌اند
ما در برابر این دالان پرشکوه تاریخ، مسئولیم ...
چرا نباید این اثر منحصر به فرد طبیعی به عنوان یک میراث جهانی ثبت شود؟
حدود 30 کیلومتر که از طبس به سوی بشرویه برانی، می‌رسی به سرزمینی اسرارآمیز که انگار مینیاتوری رازآلود از گراندکانیون آمریکاست. یک دره‌ی خاموش، خنک و آبدار در دل پهنه‌ای داغ و تب‌دار که آثار حیات در آن دست کم به دوران امپراتوری ساسانی باز‌می‌گردد. مردم محلی به آن کال جنی می‌گویند و البته توصیه اکید می‌کنم که هرگز به تنهایی در این کال قدم نزنید! حتا اگر به ارواح و جن هم اعتقادی ندارید!! موقعیت دقیق جغرافیایی این دالان‌های پرشکوه آبرفتی در 33 درجه و 49 دقیقه عرض شمالی و 56 درجه و 50 دقیقه طول شرقی است و حتمن دیدن آنها را با رعایت اصول یک سفر مسئولانه در دستور کار خود و آنهایی قرار دهید که بیشتر دوست‌شان دارید.
شمالی‌ترین بخش از کال جنی
تاریخ این تصاویر برمی‌گردد به 26 اردیبهشت سال 1391؛ یک سفر خاطره‌انگیز با دوستانی که به دوستی‌شان همواره مفتخرم: بهمن ایزدی، رامین ندافی و حمیدرضا عباسی.
دالانی آبرفتی که انگار سر به آسمان می‌ساید ...
دخمه‌ها یا گبرهایی به قدمت حدود 2 هزار سال که زرتشتیان باستان در آن اقامت می‌گزیده‌اند
ما در برابر این دالان پرشکوه تاریخ، مسئولیم ...
چرا نباید این اثر منحصر به فرد طبیعی به عنوان یک میراث جهانی ثبت شود؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر