ورس 1:
میدونم که تو هم توی قلبت عقدههایی داری // عقده هایی که اومدن از نقطه های تاریک
تو مثل من دلت سوخت از نقره های داغی // که هک کرده اسم ما رو نخبه های یاغی
الان 12 شبِ ، از صبحِ پای کاریم // بازم رو به رو شدیم با سُفره های خالی
این حرفا شدن فقط مشتی گفته های عادی // تو هم پُری از این همه حفره های مادی
خیابونا پر از مشتی کاسب پست // پر از آدمای محتاج کاسه به دست
پر از آدمای خردمند و تحصیل کرده // که زندگی اِنزوا رو بهش تحمیل کرده
پر از آدمای سخت کوش کارگر // که کاغذ فردای روشن رو پاره کرد
پر از کسی که دنبال پول کلی گشت // آخرم رسید به فروش کلیه اش
پر از اونا که سال ها خوندن درس های بدن // نا امید گذشتن از مرز های وطن
پر از بقضی که نترکید و اشک نشد // پر از استعداد هایی که کشف نشد
پر از اون کسایی که از خودی فریب خوردن // بعد یه گوشه تک و تنها و غریب مردن
پر از ، پر از من تو غصه های درد // بگو تو این لحظه از چی باید استفاده کرد؟
کروس:
از فریاد ، همین که داد میزنم // من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم و // بال میزنم به اوج قصه هام میپرم
از این به بعد حرف دلم رو فریاد میزنم // من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم و // بال میزنم به اوج قصه هام میپرم
ورس 2:
پای حرف من بشین بگم چه زجه ها کشیدم // نسل ما چی دیدن قطره اشک ما چکیدن
مردمان بی غم ، درد ما رو دیدن // بی رحمتر شدن ، بعد به حال میهن
چه باید کرد؟ از کی شکایت کرد؟ // از این سرنوشت بد که منو شکارم کرد؟
نه تقصیر از منه که بهش اجازه دادم // فکر میکردم یکی میاد واسه نجات آدم
غافل از این که قلب ها پُره از ترکشه // که باعث اینه چشمای تو تر بشه
غافل از این که هر کسی گرفتار دردشه // امیدوارم هرکی گره داره حل بشه
وقتی میبینی قیمت ها با قدم های هجومی // پیش میرن به سمت رقم های نجومی
تو مجبوری که به سقوطت پا بدی // چون که تو هنوزم اسیر حقوق ثابتی
یعنی تنها چیزی که سمت تو سرازیرِه دردِ // که تمام وجود تو رو سراسیمه کرده
بهم بگو تو این مسیر آیا چراغی میتونه که // این راه رو روشن کنه؟ ، پس چه راهی میمونه؟
فقط ، فریاد همین که داد میزنم // من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم و // بال میزنم به اوج قصه هام میپرم
بریج:
بیا با من دلُ به دریا بزن ، حرف دلتو فریاد بزن
تو این تباهی ، تو این سیاهی ، اینه درمانِ درد
بیا با من دلُ به دریا بزن ، حرف دلتو فریاد بزن
تو این تباهی ، تو این سیاهی ، عینِ گرمای تن
کروس:
فقط فریاد ، همین که داد میزنم // من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم و // بال میزنم به اوج قصه هام میپرم
از این به بعد حرف دلم رو فریاد میزنم // من میخونم و سکوتم رو دار میزنم
من میمونم و صعودم رو جار میزنم و // بال میزنم به اوج قصه هام میپرم
اوترو:
صدامو داری؟
هر لحظه یه شروع تازهست ، هر شروع یه تولد دوبارهست
"فریاس" .. "فریاس" .. "فریاس" ..
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر