فلسفه و تاریخچه آبانماه
آناهیتا
آناهیتا
لطفآ در خواندن شکیبا باشید تا بدانیم که از ایران چه میدانیم
آبانگان یکی از جشنهای ایرانی است که در ستایش و نیایش ایزدبانو آناهید که ایزد آبهای روان بوده است، برگزار می‌شده است. زمان برگزاری این جشن در آبان روز از آبان برابر با روز دهم آبان بوده است.
آبان (نام ِ دیگر ِ ارِدْوی سورَ اَنَهیتَه/اَناهیتا) ایزدْبانوی ِ آبهای روی زمین و نگاهبان ِ پاکی و بی آلایشی در جهان ِهستی است. اناهیتا در اسطوره‌های ایرانی، یکی از تابناک‌ترین چهره‌ها و یکی از کارآمدترین نقشْ وَرزان است و در اوستا، سرود بلند و زیبایی به نام آبانْ یَشت با خیالْ نقش‌هایی دل پذیر، ویژهٔ نیایش و ستایش اوست:
... اوست بَرومندی که در همه جا بلندْ آوازه‌است.
اوست که در بسیار فَرّه مَندی، همچند ِ همهٔ ِ آبهای روی زمین است.
اوست زورمندی که از کوه ِ هُکَر به دریای ِ فراخْ کرت ریزد.
من -- اهوره مَزدا -- او را به نیروی خویش، هستی بخشیدم تا خانه و روستا و شهر و کشور را بپرورم و پشتیبان و پناه بخش و نگاهبان باشم ...
آبان به معنای آب و هنگام آب است و یکی از عناصر پاک کننده نزد پارسیان است. درباره پیدایش جشن آبانگان روایت است که در پی جنگ های طولانی بین ایران و توران، افراسیاب تورانی دستور داد تا کاریزها و نهرها را ویران کنند. پس از پایان جنگ پسر تهماسب که زو نام داشت دستور داد تا کاریزها و نهرها را لایروبی کنند و پس از لایروبی آب در کاریزها روان گردید. ایرانیان جاری شدن آب را جشن گرفتند. در روایت دیگری آمده است که پس از هشت سال خشکسالی در ماه آبان باران آغاز به باریدن نمود و از آن زمان جشن آبانگان پدید آمد. زردشتیان در این روز همانند سایر جشن ها به آدریان ها می روند و پس از آن به کنار جوی ها و نهرها رفته با خواندن اوستای آب زور (بخشی از اوستا) که توسط موبد خوانده می شود، اهورامزدا را ستایش کرده و درخواست فراوانی آب و نگهداری آن را می نمایند و پس از آن به شادی می پردازند.
در جشن آبانگان ، پارسیان به ویژه زنان در کنار دریا یا رودخانه ها ، فرشته ی آب را نیایش میکنند. ایرانیان کهن آب را پاک (مقدس) می شمردند و هیچگاه آنرا آلوده نمیکردند و آبی را که اوصاف سه گانه اش (رنگ - بو - مزه) دگرگون میشد برای آشامیدن و شستشو به کار نمیبردند.
«استرابون» جغرافیدان یونانی نیز میآورد :
«... ایرانیان در آب روان، خود را شستشو نمیدهند و در آن لاشه، مردار و آنچه که نا پاک است نمیاندازند ...»
«اَردوی سوره اَناهیتا Ardavi – Sura Anāhita» که نام آن با آب و آبادانی عجین شده است. ماه آبان از آن اوست و روز آبان (= دهم) از ماه آبان جشن آبانگان به افتخار او و در ستایش او برگزار می شده است و قدمت ستایش او به دوره های بسیار پیشین و حتی به زمان پیش از زردشت در تاریخ ایران میرسد .
آناهیتا به عنوان: افزونی دهنده ی جان و گله و دارایی و کشور، فزاینده ی گیتی یاد می شود. او تخمه ی همه ی مردان و زهدان همه ی زنان را برای زایش پاک می کند و زایش زنان را آسان کرده و شیر برای کودکان آن ها می آورد و پاک کننده ی همه آب ها است. اهورمزدا (خداوند) در اوستا به زرتشت این چنین می گوید که: " اردویسور اناهیتا را – که در همه جا گسترده، درمان بخش، دیوستیز و اهورایی کیش است – به خواست من بستای!
آناهیتا را خدواند آب ها می دانند و او را سوار بر گردونه ای که چهار اسب آن را می کشند (باد و باران و ابر و تگرگ) و تاجی با صد ستاره بر سر همواره به زیبایی تصویر می کنن
آناهیتا در اوستا، دوشیزه‌ای بسیار زیبا، بلندبالا، پری‌پیکر، نیرومند، درخشان، پاک و آزاده وصف شده است. او، پوشاکی زرین بر تن، سینه‌آویزی از گوهر ناب، گوشواره‌ها و تاجی زرین دارد. در سرزمین‌های فراخی از باختر ایران باستان، ارمنستان، آناتولی، بابل، دِمُسک (دمشق) تا سارد و شوش، آناهیتا را ستایش می‌کردند و برای او جایگاه‌هایی در همة این شهرها ساخته و تندیس اورا در آن گذاشته بودند. او، همچنین نمادِ عشق پاک و بی‌پیرایه است که اساس پیمان زن‌‌ـ آشویی، و بنیان خاندان‌های پاکنهاد و زنان و مردان پاکروان و بی‌آلایش است.
آیین ها
در جشن «آبریزان» مردم به یكدیگر آب می‌پاشند. این جشن نیز یكی از شادترین جشنهای ایرانی است.
برای ارجمندشماری آب در بین ایرانیان، آیین‌های دیگری نیز هست: ایرانیان پیش از بستن پیمان زناشویی، برسر عروس آب می‌ریزند. آب پاشیدن پشت سرِ مسافران، و جشن آب‌پاشان در نوروز و تیرگان نیز آیین‌های نیکویی هستند. ایرانیان در شبانگاه هرجشنی، آتش می‌افروزند و در پگاه، آب می‌پاشند. این هردو، برای پاکسازی دودمان از ناپاکی‌ها و عفونت‌ها لازم است. تن‌شویی با آب روان از آیین‌های باارزش مهرآیین‌ها می‌باشد. مهریان پیش از وارد شدن به مهرابه باید با آیین ویژه‌ای غسل می‌کردند. ازاینرو، مهرابه‌ها در کنار چشمه‌های روان آب، در پای کوهساران بنا شده بودند. حافظ در غزلی به این آیین نیکوی ایرانیان و سبب آن اشاره کرده و می‌گوید:
شستشویی کن و آنگاه به خُرابات گرای
تـا نـگـردد ز تـو ایـن دیـر مغان آلوده
در آبانروز (دهم فروردین‌ماه) اگر باران ببارد، مردم آن را به فال نیک می‌گیرند و آن سال را پربرکت می‌انگارند. مردم در این روز از شادمانی به یکدیگر آب می‌پاشند و به شادی می‌پردازند. این آیین هنوز در شهرهای: همدان، اسپهان و دینور پابرجا مانده است. یکی دیگر از آیین‌های جادویی، دزدیدن آب است. این آیین، از رمزی جادویی، برای افزایش آب، بارش باران یا باران‌سازی برخوردار است. در آذربایجان به هنگام بهار اگر بارش باران کم بود، گروهی از بانوان کشاورزان با یک دَلو آب و یک چَمچه (قاشق چوبی بزرگ) پیچیده در پارچه به شهرها سرازیر می‌شدند و با خواندن ترانه‌های باران‌ساز، مردم را از رویداد کمیابی آب و باران خبر می‌کردند. این گروه را «سایاچی» می‌نامیدند. این آیین در برخی از شهرهای دیگر ایران نیز هست و در کهن‌روزگاران در نواحی شمالی میانرودان نیز برگزار میشد.
معنی آناهیتا
آناهیتااز آنا و آهیته تشکیل شده که هیته به معنای چرک وپلید و نا یا آنا حرف پیشوند نفی است.آناهیتا به معنی بدور از چرک و پلیدی وپاک و بی آلایش است.آناهیتا در یونانی(آنانیتیس)،درارمنی(آناهیت)و در فارسی ناهید خوانده میشود.درسر چشمه راه بند سنگسر نیز این معبد وجود داشته که در گذشته ا ی نه چندان دور کاملا تخریب شده.در زمانی که سنگسر فاقد آب لوله کشی بوده و مادران زحمتکش ما برای شستن لباس بدانجا میرفتند ته مانده ای از آثار ساختمان این معبد را بیاد دارند.از خواص آّب این چشمه درمان سنگ کلیه و ثابت کننده رنگ پارچه های پشمی(سرگیرا،کژین و کارتی )را میتوان نام برد.
" آناهیتا " یادواره هایی ( شامل معابد و کتیبه ها ) در همدان، شوش، کازرون، آذربایجان، کرمانشاه و کنگاور به جای مانده است.
معبد آناهیتا در مرکز شهر کنگاور در مسیر همدان به کرمانشاه
معبد آناهیتا در بیشاپور کازرون
و ؟؟؟؟؟ معبد آناهیتا ........
با آرزوى این که تمامى ما ایرانیان، گذشته خود را بشناسیم و تا جایى که توان داریم جشن هاى کهن خود را زنده کنیم و به احترام آب هاى تمام دنیا که پاک است و پاک کننده، به آن ارج نهیم و در حفاظت و پاک نگه داشتن آن بکوشیم.
فال ها تقریبأ جنبه سرگرمی را دارند ، آنچنان ب دل نگیرید!
مردان متولد آبان
متولدين آبان افرادي خوشرو و با درايت هستند. اغلب خالي دارند كه علامت عزت است. چون افرادي خيرخواه هستند، هر چه از عمرشان بگذرد، عزيزتر ميشوند. اين افراد در كارها شتابزده عمل ميكنند، لذا گاه پشيماني به بار ميآورند. اين افراد پول خوبي به دست ميآورند، اما اغلب آسان آن را از دست ميدهنداينان هرگاه همت خود را به كار بگيرند، در هر كاري موفق خواهند بود .
متولدين اين ماه اغلب از ناحيه كمر و سينه وقلب، دچار حساسيت هستند. مصرف كنجد و عسل برايشان مفيد است. اغلب وقتي بيمار شوند، بيماريشان از درد دل، درد شكم و قولنج ميباشد. عموماً در سن 8 و 24 و 30 سالگي ب خطر مواجه ميشوند. هرگاه از آنها بگذرند، به عمر طبيعي ميرسند. اين افراد وقتي نذر ميكنند، بايستي آن را ادا كنند. انگشتر عقيقي يمني براي آنان مناسب است .
زنان متولد آبان
زنان متولد اين ماه عموماً خوشرو، آبانبان، خوش قدم، داراي طبعي لطيف، مؤدب، تا حدي مغرور و خودخواه هستند. اين زنان گاه غمگين و بيحوصله ميشوند. بعضاً از جانب فرزندان رنج و آسيبي متوجه آنان ميشود. در عين حال اين زنان اغلب در زندگي از رفاه و آسايش برخوردار خواهند شد .
زنان متولد اين ماه اغلب از ناحيه كبد حساسيتي دارند كه با مصرف كدوي آب پز و آب گشنيز و ميوههايي مثل ليمو، هندوانه، هلو و آلو درمان خواهند شد. لباسهاي سبز و آبي و انگشتر عقيق براي اين زنان مناسبميباشد .
رازهای رفتاری متولد آبان
آباني ها سريع دل بسته و سريع تر دل ميکنند ؛ متولدين آبان ماه براي ارضاي خواسته‌هاي خود گاهي نسنجيده و آني عمل ميکنند و در واقع، به همان سرعتي که دل میبازند، سريع‌تر دل ميکنند!
آنها معمولا خواهان عشق در يک نگاه هستند و به سرعت عاشق ميشوند.
هميشه آماده باشيد تا در مورد عميق‌ترين خواسته‌هاي دروني، اسرار زندگي و روياهاي شخصيتان با آنها صحبت و تبادل نظر کنيد ؛ آنها خواهان مشاهده شور و شوق وافر در وجودتان هستند.
آنها عاشق سفر و تفريح هستند و اگر پا به پاي آنها پيش نرويد، بدون شک ترکتان ميکنند.
آنها در هنگام کار مايلند موسيقي بلندي بشنوند ؛ مردان متولد آبان ماه مايلند در طول روز هزاران مرتبه از شما ابراز علاقه ببينند تا خيالشان راحت شود.
هرگز و تحت هيچ شرايطي حس حسادت آنها را تحريک نکنيد وگرنه با واکنشي به مراتب بدتر از سوي آنها مواجه خواهيد شد و به سرعت و قبل از آن که دريابيد چه اتفاقي افتاده ترکتان ميکنند.
در حقيقت، سريع دل بستن و سريع‌تر دل کندن، يکي از عادات هميشگي آنها محسوب ميشود.
سنگ متولدین آبان ماه
تا پیش از رنسانس، در اروپا هر سنگ زرد رنگی را توپاز می نامیدند (سنگ پریدوت را هم یك نوع توپاز می‌دانستند). توپاز ( TOPAZ ) از واژه توپازیوس كه نام جزیره‌ای در دریای سرخ است گرفته شده و در زبان یونانی معنای جست و جو كردن می دهد.
این سنگ سمبل وقار و ابهت، و نشانه شادی و موفقیت است. مصری‌ها سنگ توپاز را سمبل خورشید می دانند. یونانی‌ها نیز معتقدند این سنگ به انسان نیرویی خاص می دهد و طلسم و جادو را باطل می كند. حتی در گذشته بر این باور بودند كه اگر كسی این سنگ را همراه داشته باشد از نظرها دور می ماند. رومی‌ها اعتقاد داشتند كه توپاز هوش و وفاداری را افزایش می دهد. به علاوه، آنان پودر این سنگ را در شربت حل می کردند و برای درمان خونریزی و آسم از آن استفاده می كرده‌اند. از پودر آن برای درمان و التیام سوختگی و زخم‌های شدید نیز بهره می برده‌اند. حتی در مواردی به عنوان پادزهر استفاده می شده است. توپاز در برزیل نشانه و سمبل دندان پزشكان است.
اسكار وایلد(1) در یكی از كتاب‌های خود می گوید: من توپازهایی دارم به رنگ زرد، همسان چشم ببر؛ به صورتی چشم كبوتران و سبزی چشم گربه‌ها.توپاز به رنگ‌های زرد، قرمز مایل به قهوه‌ای، آبی روشن، صورتی متمایل به قرمز، و سبز روشن یافت می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر