همه جای مغز همه کارهای آن جالب و شگفتآور است. اصلا همینکه مغز ما عملکرد خود را میخواهد بفهمد خودش داستانی بس در خور تامل است. ولی امروز راجع به آن قسمت از مغز که به پردازش سیگنالهای بینایی مربوط است، میخواهم بپردازم.
ما خیلی سریع میتوانیم عمل کنیم ناشی از این است که در هر لحظه همه اطلاعات دریافتی بینایی پردازش نمیشود بلکه فقط تغییرات است که مورد توجه و پردازش قرار میگیرند. به همین دلیل هم وقتی ما به دنبال دوستی در میان یک جمعیت میگردیم مغز اطلاعات دریافتی توسط چشم را فقط با آن پارامترهای تعیین کننده ثبت شده در حافظه در مورد چهره دوست ما مقایسه میکند و اگر یکی نبودند به دورش میاندازد. برای همین است که با وجودیکه دوست ما ممکن است که موهایش را کوتاه کرده باشد و یا تیپ لباسش عوض شده باشد باز هم چهرهاش در میان یک جمعیت هم قابل شناسایی است. بنابراین برای محققین فهمیدن مکانیزم “دیدن” همیشه سئوال بوده است.
برای بهتر فهمیدن و همچنین تست کردن فرضیههایی در مورد مکانیزم “دیدن” هر ساله مسابقهای در ایجاد “خطای بینایی” برگزار میشود. با هم به چندتایی از عکسهای برتر خطای دید نگاهی بیندازیم.
عکس زیر را دکتر ریچارد راسل، روانشناس دانشگاه هاروارد درست کرده است که برنده جایزه سوم مسابقه امسالشده است. به نظر شما کدام عکس مرد و کدام زن است؟
هر دو عکس در واقع یکی هستند ولی دست راستی به نظر مرد میآید و دست چپی زن. دکتر راسل با ایجاد این خطای دید در واقع میخواهد بگوید که کانتراست یک نکته کلیدی برای مغز است که تصمیم بگیرد که جنسیت چهره چیست: کانتراست پایین با جنیست مرد و کانتراست بالا با جنسیت زن مرتبط است. شاید به همین دلیل است که زنها غالبا با استفاده از لوازم آرایشی به کانتراست چهره خود اضافه میکنند.
عکسهای زیر را نگاه کنید. عکس پایینی دست چپ عکس طبیعی و نرمال مارگرت تاچر است. حال به عکسهای دیگر نگاه کنید و ببیند که چه فرقی کردهاند و چه تاثیری را بر بیننده میگذارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر